Nova Vulgata - Novum Testamentum - Actus Apostolorum - 10

Actus Apostolorum

10 1Vir autem quidam in Caesarea nomine Cornelius, centurio cohortis, quae dicitur Italica,

1 Vir autem quidam erat in Caesarea

²religiosus et timens Deum cum omni domo sua, faciens eleemosynas multas plebi et deprecans Deum semper, ³vidit in visu manifeste quasi hora nona diei angelum Dei introeuntem ad se et dicentem sibi: “ Corneli ”. 4At ille intuens eum et timore correptus dixit: “ Quid est, domine? ”. Dixit autem illi: “ Orationes tuae et eleemosynae tuae ascenderunt in memoriam in conspectu Dei. ⁵Et nunc mitte viros in Ioppen et accersi Simonem quendam, qui cognominatur Petrus; 6hic hospitatur apud Simonem quendam coriarium, cui est domus iuxta mare ”. 7Ut autem discessit angelus, qui loquebatur illi, cum vocasset duos domesticos suos et militem religiosum ex his, qui illi parebant, 8et narrasset illis omnia, misit illos in Ioppen.
9Postera autem die, iter illis facientibus et appropinquantibus civitati, ascendit Petrus super tectum, ut oraret circa horam sextam. ¹⁰Et cum esuriret, voluit gustare; parantibus autem eis, cecidit super eum mentis excessus, 11et videt caelum apertum et descendens vas quoddam velut linteum magnum quattuor initiis submitti in terram, ¹²in quo erant omnia quadrupedia et serpentia terrae et volatilia caeli. 13Et facta est vox ad eum: “ Surge, Petre, occide et manduca! ” 14Ait autem Petrus: “ Nequaquam, Domine, quia numquam manducavi omne commune et immundum ”. ¹⁵Et vox iterum secundo ad eum: “ Quae Deus purificavit, ne tu commune dixeris ”. ¹⁶Hoc autem factum est per ter, et statim receptum est vas in caelum. ¹⁷Et dum intra se haesitaret Petrus quidnam esset visio, quam vidisset, ecce viri, qui missi erant a Cornelio, inquirentes domum Simonis astiterunt ad ianuam ¹⁸et, cum vocassent, interrogabant si Simon, qui cognominatur Petrus, illic haberet hospitium. ¹⁹Petro autem cogitante de visione, dixit Spiritus ei: “ Ecce viri tres quaerunt te; ²⁰surge itaque et descende et vade cum eis nihil dubitans, quia ego misi illos ”. ²¹Descendens autem Petrus ad viros dixit: “ Ecce ego sum, quem quaeritis; quae causa est, propter quam venistis? ”. ²²Qui dixerunt: “ Cornelius centurio, vir iustus et timens Deum et testimonium habens ab universa gente Iudaeorum, responsum accepit ab angelo sancto accersire te in domum suam et audire verba abs te ”. 23Invitans igitur eos recepit hospitio.
     Sequenti autem die, surgens profectus est cum eis, et quidam ex fratribus ab Ioppe comitati sunt eum. ²⁴Altera autem die introivit Caesaream; Cornelius vero exspectabat illos, convocatis cognatis suis et necessariis amicis. 25Et factum est cum introisset Petrus, obvius ei Cornelius procidens ad pedes adoravit. ²⁶Petrus vero levavit eum dicens: “ Surge, et ego ipse homo sum ”. ²⁷Et loquens cum illo intravit et invenit multos, qui convenerant, 28dixitque ad illos: “ Vos scitis quomodo illicitum sit viro Iudaeo coniungi aut accedere ad alienigenam. Et mihi ostendit Deus neminem communem aut immundum dicere hominem; ²⁹propter quod sine dubitatione veni accersitus. Interrogo ergo quam ob causam accersistis me ”. 30Et Cornelius ait: “ A nudius quarta die usque in hanc horam orans eram hora nona in domo mea, et ecce vir stetit ante me in veste candida ³¹et ait: “Corneli, exaudita est oratio tua, et eleemosynae tuae commemoratae sunt in conspectu Dei. ³²Mitte ergo in Ioppen et accersi Simonem, qui cognominatur Petrus; hic hospitatur in domo Simonis coriarii iuxta mare”. 33Confestim igitur misi ad te, et tu bene fecisti veniendo. Nunc ergo omnes nos in conspectu Dei adsumus audire omnia, quaecumque tibi praecepta sunt a Domino ”.
34Aperiens autem Petrus os dixit: “ In veritate comperio quoniam non est personarum acceptor Deus, ³⁵sed in omni gente, qui timet eum et operatur iustitiam, acceptus est illi. 36Verbum misit filiis Israel evangelizans pacem per Iesum Christum; hic est omnium Dominus. 37Vos scitis quod factum est verbum per universam Iudaeam incipiens a Galilaea post baptismum, quod praedicavit Ioannes: ³⁸Iesum a Nazareth, quomodo unxit eum Deus Spiritu Sancto et virtute, qui pertransivit benefaciendo et sanando omnes oppressos a Diabolo, quoniam Deus erat cum illo. ³⁹Et nos testes sumus omnium, quae fecit in regione Iudaeorum et Ierusalem; quem et occiderunt suspendentes in ligno. ⁴⁰Hunc Deus suscitavit tertia die et dedit eum manifestum fieri  ⁴¹non omni populo, sed testibus praeordinatis a Deo, nobis, qui manducavimus et bibimus cum illo postquam resurrexit a mortuis; ⁴²et praecepit nobis praedicare populo et testificari quia ipse est, qui constitutus est a Deo iudex vivorum et mortuorum. ⁴³Huic omnes Prophetae testimonium perhibent remissionem peccatorum accipere per nomen eius omnes, qui credunt in eum ”.
⁴⁴Adhuc loquente Petro verba haec, cecidit Spiritus Sanctus super omnes, qui audiebant verbum. 45Et obstupuerunt, qui ex circumcisione fideles, qui venerant cum Petro, quia et in nationes gratia Spiritus Sancti effusa est; ⁴⁶audiebant enim illos loquentes linguis et magnificantes Deum. Tunc respondit Petrus: ⁴⁷“ Numquid aquam quis prohibere potest, ut non baptizentur hi, qui Spiritum Sanctum acceperunt sicut et nos? ”. ⁴⁸Et iussit eos in nomine Iesu Christi baptizari. Tunc rogaverunt eum, ut maneret aliquot diebus.