Nova Vulgata - Novum Testamentum - Evangelium Secundum Lucam - 14

Evangelium Secundum Lucam

14 ¹Et factum est cum intraret in domum cuiusdam principis pharisaeorum sabbato manducare panem, et ipsi observabant eum.

²Et ecce homo quidam hydropicus erat ante illum. 3Et respondens Iesus dixit ad legis peritos et pharisaeos dicens: “ Licet sabbato curare an non? ”. ⁴At illi tacuerunt. Ipse vero apprehensum sanavit eum ac dimisit. 5Et ad illos dixit: “ Cuius vestrum filius aut bos in puteum cadet, et non continuo extrahet illum die sabbati? ”. ⁶Et non poterant ad haec respondere illi.
7Dicebat autem ad invitatos parabolam, intendens quomodo primos accubitus eligerent, dicens ad illos: 8Cum invitatus fueris ab aliquo ad nuptias, non discumbas in primo loco, ne forte honoratior te sit invitatus ab eo, ⁹et veniens is qui te et illum vocavit, dicat tibi: “Da huic locum”; et tunc incipias cum rubore novissimum locum tenere. 10Sed cum vocatus fueris, vade, recumbe in novissimo loco, ut, cum venerit qui te invitavit, dicat tibi: “Amice, ascende superius”; tunc erit tibi gloria coram omnibus simul discumbentibus. ¹¹Quia omnis, qui se exaltat, humiliabitur; et, qui se humiliat, exaltabitur ”.
¹²Dicebat autem et ei, qui se invitaverat: “ Cum facis prandium aut cenam, noli vocare amicos tuos neque fratres tuos neque cognatos neque vicinos divites, ne forte et ipsi te reinvitent et fiat tibi retributio. ¹³Sed cum facis convivium, voca pauperes, debiles, claudos, caecos; ¹⁴et beatus eris, quia non habent retribuere tibi. Retribuetur enim tibi in resurrectione iustorum ”.
¹⁵Haec cum audisset quidam de simul discumbentibus, dixit illi: “ Beatus, qui manducabit panem in regno Dei ”. ¹⁶At ipse dixit ei: “ Homo quidam fecit cenam magnam et vocavit multos; 17et misit servum suum hora cenae dicere invitatis: “Venite, quia iam paratum est”. ¹⁸Et coeperunt simul omnes excusare. Primus dixit ei: “Villam emi et necesse habeo exire et videre illam; rogo te, habe me excusatum”. ¹⁹Et alter dixit: “Iuga boum emi quinque et eo probare illa; rogo te, habe me excusatum”. ²⁰Et alius dixit: “Uxorem duxi et ideo non possum venire”. ²¹Et reversus servus nuntiavit haec domino suo. Tunc iratus pater familias dixit servo suo: “Exi cito in plateas et vicos civitatis et pauperes ac debiles et caecos et claudos introduc huc”. ²²Et ait servus: “Domine, factum est ut imperasti, et adhuc locus est”. ²³Et ait dominus servo: “Exi in vias et saepes, et compelle intrare, ut impleatur domus mea. ²⁴Dico autem vobis, quod nemo virorum illorum, qui vocati sunt, gustabit cenam meam” ”.
²⁵Ibant autem turbae multae cum eo, et conversus dixit ad illos: 26“ Si quis venit ad me et non odit patrem suum et matrem et uxorem et filios et fratres et sorores, adhuc et animam suam, non potest esse meus discipulus. ²⁷Et, qui non baiulat crucem suam et venit post me, non potest esse meus discipulus.
28Quis enim ex vobis volens turrem aedificare, non prius sedens computat sumptus, si habet ad perficiendum? ²⁹Ne, posteaquam posuerit fundamentum et non potuerit perficere, omnes, qui vident, incipiant illudere ei 30dicentes: “Hic homo coepit aedificare et non potuit consummare”. ³¹Aut quis rex, iturus committere bellum adversus alium regem, non sedens prius cogitat si possit cum decem milibus occurrere ei, qui cum viginti milibus venit ad se? ³²Alioquin, adhuc illo longe agente, legationem mittens rogat ea, quae pacis sunt. ³³Sic ergo omnis ex vobis, qui non renuntiat omnibus, quae possidet, non potest meus esse discipulus.
³⁴Bonum est sal; si autem sal quoque evanuerit, in quo condietur? 35Neque in terram neque in sterquilinium utile est, sed foras proiciunt illud. Qui habet aures audiendi, audiat ”.