Stai leggendo
Nova Vulgata
Confronta il testo attuale con
Nova Vulgata - Vetus Testamentum - Deuteronomii - 33
Deuteronomii
33 1Haec est benedictio, qua benedixit Moyses homo Dei filiis Israel ante mortem suam. Et ait:«Dominus de Sinai venit
et de Seir ortus est eis;
apparuit de monte Pharan
et venit in Meribathcades
de meridie eius in Asedoth.
3Vere diligit populos;
omnes sancti eius in manu illius sunt;
et, qui appropinquant pedibus tuis,
accipient de doctrina tua.
4Legem praecepit nobis Moyses,
hereditatem multitudinis Iacob.
5Et factus est apud dilectum rex,
congregatis principibus populi
cum tribubus Israel».
6«Vivat Ruben et non moriatur,
et sit parvus in numero».
7Haec est Iudae benedictio:
«Audi, Domine, vocem Iudae
et ad populum suum introduc eum.
Manus eius pugnabunt pro eo,
et adiutor illius contra adversarios eius eris».
8De Levi quoque ait:
«Tummim et Urim tui
viro sancto tuo,
quem probasti in Massa
et cum quo litigasti ad aquas Meriba.
9Qui dixit de patre suo et matre sua:
“Nescio vos”;
et fratres suos ignoravit
et filios suos nescivit.
Quia custodierunt eloquium tuum
et pactum tuum servaverunt.
10Docebunt iudicia tua Iacob
et legem tuam Israel;
ponent thymiama in naribus tuis
et holocaustum super altare tuum.
11Benedic, Domine, fortitudini eius
et opera manuum illius suscipe.
Percute lumbos inimicorum eius;
et, qui oderunt eum, non consurgant».
De Beniamin ait:
«Amantissimus Domini habitabit confidenter in eo;
Altissimus proteget eum tota die
et inter umeros illius requiescet».
13De Ioseph quoque ait:
«Benedicta a Domino terra eius:
donis caeli, rore
atque abysso subiacente,
14fructibus solis
et donis mensium,
15primitiis antiquorum montium
et donis collium aeternorum,
16frugibus terrae et plenitudine eius.
Benedictio illius, qui apparuit in rubo,
veniat super caput Ioseph
et super verticem nazaraei inter fratres suos;
17quasi primogeniti tauri pulchritudo eius,
cornua unicornis cornua illius,
in ipsis ventilabit gentes
usque ad terminos terrae.
Hae sunt multitudines Ephraim,
et hae milia Manasse».
18De Zabulon ait:
«Laetare, Zabulon, in exitu tuo,
et Issachar, in tabernaculis tuis!
19Populos ad montem vocabunt,
ibi immolabunt victimas iustitiae.
Qui inundationem maris, quasi lac, sugent
et thesauros absconditos arenarum».
20De Gad ait:
«Benedictus, qui dilatat Gad!
Quasi leo requiescit
dilaceratque brachium et verticem.
21Et vidit primitias sibi,
quia ibi pars ducis erat reposita;
qui fuit cum principibus populi
et fecit iustitiam Domini
et iudicia sua cum Israel».
22De Dan quoque ait:
«Dan catulus leonis
prosiliet largiter de Basan».
23De Nephthali dixit:
«Nephthali satiabatur beneplacito,
et plenus erit benedictione Domini:
mare et meridiem possidebit».
24De Aser quoque ait:
«Benedictus prae filiis Aser!
Sit placens fratribus suis,
et tingat in oleo pedem suum.
25Ferrum et aes serae tuae,
sicut dies tui robur tuum».
26«Non est ut Deus Iesurun,
qui ascendit super caelos ad auxilium tuum
et in magnificentia sua super nubes.
27Habitaculum Deus antiquus,
et subter brachia sempiterna.
Eiciet a facie tua inimicum
dicetque: “Conterere!”.
28Habitabit Israel confidenter,
et fons Iacob solus;
stillabunt in terra frumenti et vini,
caelique rorem.
29Beatus tu, Israel! Quis similis tui,
popule, qui salvaris in Domino?
Ipse est scutum auxilii tui
et gladius gloriae tuae.
Blandientur tibi inimici tui,
et tu eorum altitudines calcabis».
Note al testo