Nova Vulgata - Vetus Testamentum - Ecclesiastes - 9

Ecclesiastes

9
¹Omnia haec contuli in corde meo, ut curiose intellegerem quod iusti atque sapientes et opera eorum sunt in manu Dei. Utrum amor sit an odium, omnino nescit homo: coram illis omnia.

²Sicut omnibus sors una:

iusto et impio,

bono et malo,

mundo et immundo,
immolanti victimas et non immolanti.

Sicut bonus sic et peccator;

ut qui iurat, ita et ille qui iuramentum timet.
³Hoc est pessimum inter omnia, quae sub sole fiunt, quia sors eadem cunctis; unde et corda filiorum hominum implentur malitia et stultitia in vita sua, et novissima eorum apud mortuos. ⁴Qui enim sociatur omnibus viventibus, habet fiduciam: melior est canis vivus leone mortuo. ⁵Viventes enim sciunt se esse morituros; mortui vero nihil noverunt amplius nec habent ultra mercedem, quia oblivioni tradita est memoria eorum. ⁶Amor quoque eorum et odium et invidiae simul perierunt, nec iam habent partem in hoc saeculo et in opere, quod sub sole geritur.
⁷Vade ergo et comede in laetitia panem tuum

et bibe cum gaudio vinum tuum,

etenim iam diu placuerunt Deo opera tua.
⁸Omni tempore sint vestimenta tua candida,

et oleum de capite tuo non deficiat.
⁹Perfruere vita cum uxore, quam diligis, cunctis diebus vitae instabilitatis tuae, qui dati sunt tibi sub sole omni tempore vanitatis tuae: haec est enim pars in vita et in labore tuo, quo laboras sub sole. ¹⁰Quodcumque facere potest manus tua, instanter operare, quia nec opus nec ratio nec sapientia nec scientia erunt apud inferos, quo tu properas.
¹¹Verti me ad aliud et vidi sub sole nec velocium esse cursum nec fortium bellum nec sapientium panem nec doctorum divitias nec prudentium gratiam, sed tempus casumque in omnibus. ¹²Insuper nescit homo finem suum, sed sicut pisces capiuntur sagena mala, et sicut aves laqueo comprehenduntur, sic capiuntur homines in tempore malo, cum eis extemplo supervenerit.
¹³Hanc quoque sub sole vidi sapientiam et probavi maximam: 14civitas parva, et pauci in ea viri; venit contra eam rex magnus et vallavit eam exstruxitque munitiones magnas per gyrum. ¹⁵Inventusque est in ea vir pauper et sapiens et liberavit urbem per sapientiam suam; et nullus deinceps recordatus est hominis illius pauperis.
¹⁶Et dicebam ego meliorem esse sapientiam fortitudine,

sed sapientia pauperis contemnitur,

et verba eius non sunt audita.
¹⁷Verba sapientium cum lenitate audiuntur
 plus quam clamor principis inter stultos.
¹⁸Melior est sapientia quam arma bellica;

sed unus, qui peccaverit, multa bona perdet.