Stai leggendo
Nova Vulgata
Confronta il testo attuale con
Nova Vulgata - Vetus Testamentum - Ecclesiasticus - 50
Ecclesiasticus
50 1Simon, Oniae filius, sacerdos magnus,qui in vita sua suffulsit domum
et in diebus suis corroboravit templum.
2Templi etiam altitudo ab ipso fundata est,
substructura elata parietis templi.
3In diebus ipsius excisa est piscina aquarum,
lacus, quasi maris superficies eius.
4Qui curavit gentem suam a latrone
et firmavit eam ab obsidione.
5Quam gloriosus apparuit, cum prospiceret e tabernaculo
in egressu domus velamenti!
6Quasi stella matutina in medio nebulae
et quasi luna plena in diebus festi
7et quasi sol refulgens super templum Dei.
8Quasi arcus refulgens inter nebulas gloriae
et quasi flos rosarum in diebus vernis
et quasi lilia, quae sunt in transitu aquae,
et quasi flos Libani in diebus aestatis;
9quasi ignis effulgens et tus ardens in igne,
10quasi vas auri solidum
ornatum omni lapide pretioso,
11quasi oliva pullulans fructibus
et cupressus in nubes se extollens,
in accipiendo ipsum stolam gloriae
et vestiri eum in consummationem magnificentiae.
12In ascensu altaris sancti,
cum gloriam daret peribolo sanctuarii
13et acciperet partes de manu sacerdotum,
et ipse stans iuxta aram,
et circa illum corona fratrum,
quasi plantatio cedri in monte Libano,
14sic circa illum steterunt quasi rami palmae
omnes filii Aaron in gloria sua.
15Oblatio autem Domini in manibus ipsorum
coram omni synagoga Israel,
et consummatione fungens in ara,
ordinans oblationem Omnipotentis.
16Porrexit manum suam in libatione
et libavit de sanguine uvae;
17Porrexit manum suam in libatione
et libavit de sanguine uvae;
18Tunc exclamaverunt filii Aaron,
in tubis productilibus sonuerunt
et auditam fecerunt vocem magnam
in memoriam coram Deo altissimo.
19Tunc omnis populus simul properaverunt
et ceciderunt in faciem super terram
adorare Dominum Deum suum
et dare preces omnipotenti Deo excelso.
20Et laudaverunt psallentes in vocibus suis,
et magnus resonabat cantus suavitatis plenus.
21Et rogavit populus Dominum excelsum in prece coram Misericorde,
usque dum perfectus est honor Domini;
et munus suum perfecerunt.
22Tunc descendens manus suas extulit
in omnem congregationem filiorum Israel
dare benedictionem Domini in labiis suis
et in nomine ipsius gloriari;
23et iteraverunt adorationem suam,
ut acciperent benedictionem Altissimi.
24Et nunc benedicite Deum omnium,
qui magna facit in omni terra,
exaltans dies nostros a ventre matris nostrae
et faciens nobiscum secundum suam misericordiam.
25Det nobis iucunditatem cordis
et fieri pacem in diebus nostris in Israel per dies sempiternos;
26credere Israel nobiscum esse Dei misericordiam,
ut liberet nos in diebus nostris.
27Duas gentes odit anima mea,
tertia autem non est quidem gens:
28qui sedent in monte Seir et Philisthim
et stultus populus, qui habitat in Sichimis.
29Doctrinam sapientiae et disciplinae
scripsit in codice isto Iesus filius Sirach, Ierosolymita,
qui effudit sapientiam de corde suo.
30Beatus, qui in istis versatur sermonibus;
qui ponit illa in corde suo, sapiens erit semper.
31Si enim haec fecerit, ad omnia valebit,
quia timor Domini vestigium eius est.