Nova Vulgata - Vetus Testamentum - Leviticus - 26

Leviticus

26 ¹«Non facietis vobis idolum et sculptile nec lapidem erigetis nec imaginem sculptam in petra ponetis in terra vestra, ut adoretis eam. Ego enim sum Dominus Deus vester.

²Custodite sabbata mea et pavete sanctuarium meum. Ego Dominus.
³Si in praeceptis meis ambulaveritis et mandata mea custodieritis et feceritis ea, ⁴dabo vobis pluvias temporibus suis, et terra gignet germen suum, et pomis arbores replebuntur. ⁵Apprehendet messium tritura vindemiam, et vindemia occupabit sementem; et comedetis panem vestrum in saturitatem et absque pavore habitabitis in terra vestra. ⁶Dabo pacem in finibus vestris, dormietis, et non erit qui exterreat. Auferam malas bestias, et gladius non transibit per terminos vestros. ⁷Persequemini inimicos vestros, et corruent coram vobis gladio. ⁸Persequentur quinque de vestris centum alienos, et centum ex vobis decem milia; cadent inimici vestri in conspectu vestro gladio.
⁹Respiciam vos et crescere faciam; multiplicabimini, et firmabo pactum meum vobiscum.
¹⁰Comedetis vetusta congregata priorum messium; et vetera, novis supervenientibus, proicietis.
¹¹Ponam habitaculum meum in medio vestri, et non abominabitur vos anima mea. ¹²Ambulabo inter vos et ero vester Deus, vosque eritis populus meus. ¹³Ego Dominus Deus vester, qui eduxi vos de terra Aegyptiorum, ne serviretis eis, et qui confregi vectes iugi vestri, ut incederetis erecti.
¹⁴Quod si non audieritis me nec feceritis omnia mandata haec, ¹⁵si spreveritis leges meas, et iudicia mea contempserit anima vestra, ut non faciatis omnia, quae a me constituta sunt, et ad irritum perducatis pactum meum, ¹⁶ego quoque haec faciam vobis: visitabo vos in terrore repentino, in tabe et ardore, qui conficiant oculos et consumant animam, frustra seretis sementem, quae ab hostibus devorabitur. ¹⁷Ponam faciem meam contra vos, et corruetis coram hostibus vestris et subiciemini his, qui oderunt vos, et fugietis, nemine persequente.
¹⁸Sin autem nec sic oboedieritis mihi, addam correptiones vestras septuplum propter peccata vestra ¹⁹et conteram superbiam duritiae vestrae. Daboque caelum vobis desuper sicut ferrum et terram aeneam. ²⁰Consumetur incassum robur vestrum: non proferet terra germen, nec arbores poma praebebunt.
²¹Si ambulaveritis ex adverso mihi nec volueritis audire me, addam plagas vestras usque in septuplum propter peccata vestra; ²²emittamque in vos bestias agri, quae absque liberis vos faciant et deleant pecora vestra et ad paucitatem vos redigant, desertaeque fiant viae vestrae.
²³Quod si nec sic volueritis recipere disciplinam, sed ambulaveritis ex adverso mihi, ²⁴ego quoque contra vos adversus incedam et percutiam vos septies propter peccata vestra. ²⁵inducamque super vos gladium ultorem foederis mei; cumque confugeritis in urbes vestras, mittam pestilentiam in medio vestri, et trademini hostium manibus. ²⁶Postquam confregero vobis baculum panis, coquent decem mulieres in uno clibano panem vestrum et reddent eum ad pondus, et comedetis et non saturabimini.
²⁷Sin autem nec per haec audieritis me, sed ambulaveritis contra me, ²⁸et ego incedam adversus vos in furore contrario; et corripiam vos septem plagis propter peccata vestra, ²⁹ita ut comedatis carnes filiorum et filiarum vestrarum. ³⁰Destruam excelsa vestra et thymiamateria confringam et ponam cadavera vestra super cadavera idolorum vestrorum, et abominabitur vos anima mea, ³¹in tantum ut urbes vestras redigam in solitudinem et deserta faciam sanctuaria vestra nec recipiam ultra odorem suavissimum. ³²Disperdamque terram vestram; et stupebunt super ea inimici vestri, cum habitatores illius fuerint. ³³Vos autem dispergam in gentes et evaginabo post vos gladium; eritque terra vestra deserta et civitates dirutae.
³⁴Tunc placebunt terrae sabbata sua cunctis diebus solitudinis suae; quando fueritis in terra hostili, sabbatizabit et sabbata sua supplebit. ³⁵Cunctis diebus solitudinis sabbatizabit, eo quod non requieverit in sabbatis vestris, quando habitabatis in ea.
³⁶Et, qui de vobis remanserint, dabo pavorem in cordibus eorum in regionibus hostium; terrebit eos sonitus folii volantis, et ita fugient quasi gladium; cadent, nullo persequente. ³⁷Et corruent singuli super fratres suos quasi bella fugientes, nemine persequente. Nemo vestrum inimicis audebit resistere. ³⁸Peribitis inter gentes, et hostilis vos terra consumet. ³⁹Quod si et de vobis aliqui remanserint, tabescent in iniquitatibus suis in terris inimicorum vestrorum et propter peccata patrum suorum cum ipsis tabescent. ⁴⁰Et confitebuntur iniquitates suas et maiorum suorum, quibus praevaricati sunt in me et ambulaverunt ex adverso mihi, ⁴¹ut et ego ambularem contra eos et inducerem illos in terram hostilem; vel tunc humiliabitur incircumcisum cor eorum, et tunc expiabunt pro impietatibus suis. ⁴²Et recordabor foederis mei, quod pepigi cum Iacob et Isaac et Abraham. Terrae quoque memor ero, ⁴³quae, cum relicta fuerit ab eis, complacebit sibi in sabbatis suis patiens solitudinem propter illos. Ipsi vero expiabunt pro peccatis suis, eo quod abiecerint iudicia mea et leges meas despexerint.
⁴⁴Et tamen, etiam cum essent in terra hostili, non penitus abieci eos neque sic despexi, ut consumerentur, et irritum facerem pactum meum cum eis. Ego enim sum Dominus, Deus eorum. ⁴⁵Et recordabor eis foederis cum maioribus, quos eduxi de terra Aegypti in conspectu gentium, ut essem Deus eorum. Ego Dominus».
⁴⁶Haec sunt iudicia atque praecepta et leges, quas dedit Dominus inter se et inter filios Israel in monte Sinai per manum Moysi.