Stai leggendo
Nova Vulgata
Confronta il testo attuale con
Nova Vulgata - Vetus Testamentum - Numeri - 20
Numeri
20 1Veneruntque filii Israel et omnis congregatio in desertum Sin mense primo, et mansit populus in Cades. Mortuaque est ibi Maria et sepulta in eodem loco.2Cumque indigeret aqua populus, convenerunt adversum Moysen et Aaron 3et versi in seditionem dixerunt: «Utinam perissemus inter fratres nostros coram Domino! 4Cur eduxistis ecclesiam Domini in solitudinem, ut et nos et nostra iumenta moriamur? 5Quare nos fecistis ascendere de Aegypto et adduxistis in locum istum pessimum, qui seri non potest, qui nec ficum gignit nec vineas nec malogranata, insuper et aquam non habet ad bibendum?».
6Venitque Moyses et Aaron, relicta congregatione, ad introitum tabernaculi conventus corrueruntque proni in terram, et apparuit gloria Domini super eos. 7Locutusque est Dominus ad Moysen dicens: 8«Tolle virgam et congrega populum, tu et Aaron frater tuus; et loquimini ad petram coram eis, et illa dabit aquas. Cumque eduxeris aquam de petra, potabis congregationem et iumenta eius».
9Tulit igitur Moyses virgam, quae erat in conspectu Domini, sicut praeceperat ei. 10Et congregaverunt Moyses et Aaron populum ante petram, dixitque eis: «Audite, rebelles; num de petra hac vobis aquam poterimus eicere?». 11Cumque elevasset Moyses manum percutiens virga bis silicem, egressae sunt aquae largissimae, ita ut populus biberet et iumenta.
12Dixitque Dominus ad Moysen et Aaron: «Quia non credidistis mihi, ut sanctificaretis me coram filiis Israel, non introducetis hos populos in terram, quam dabo eis». 13Hae sunt aquae Meriba, ubi iurgati sunt filii Israel contra Dominum, et sanctificatus est in eis.
14Misit nuntios Moyses de Cades ad regem Edom, qui dicerent: «Haec mandat frater tuus Israel: Nosti omnem laborem, qui apprehendit nos, 15quomodo descenderint patres nostri in Aegyptum, et habitaverimus ibi multo tempore, afflixerintque nos Aegyptii et patres nostros, 16et quomodo clamaverimus ad Dominum, et exaudierit nos miseritque angelum, qui eduxerit nos de Aegypto. Ecce nos in urbe Cades, quae est in extremis finibus tuis, positi 17obsecramus, ut nobis transire liceat per terram tuam: non ibimus per agros nec per vineas, non bibemus aquas de puteis tuis; sed gradiemur via regia, nec ad dexteram nec ad sinistram declinantes, donec transeamus terminos tuos». 18Cui respondit Edom: «Non transibis per me, alioquin armatus occurram tibi». 19Dixeruntque filii Israel: «Per tritam gradiemur viam et, si biberimus aquas tuas ego et pecora mea, dabo, quod iustum est: nulla erit in pretio difficultas; tantum velociter transeamus». 20At ille respondit: «Non transibis!». Statimque egressus est obvius cum infinita multitudine et manu forti 21nec voluit acquiescere Israeli, ut concederet transitum per fines suos; quam ob rem divertit ab eo Israel.
22Cumque castra movissent de Cades, venerunt in montem Hor, 23ubi locutus est Dominus ad Moysen et Aaron in monte Hor, qui est in finibus terrae Edom: 24«Congregabitur, inquit, Aaron ad populum suum. Non enim intrabit terram, quam dedi filiis Israel, eo quod rebelles fuistis ori meo ad aquas Meriba. 25Tolle Aaron et Eleazarum filium eius cum eo et duces eos in montem Hor. 26Cumque nudaveris patrem veste sua, indues ea Eleazarum filium eius: Aaron colligetur et morietur ibi». 27Fecit Moyses, ut praeceperat Dominus, et ascenderunt in montem Hor coram omni congregatione. 28Cumque Aaron spoliasset vestibus suis, induit eis Eleazarum filium eius. Illo mortuo in montis supercilio, descendit cum Eleazaro. 29Omnis autem congregatio videns occubuisse Aaron flevit super eo triginta diebus tota domus Israel.