Nova Vulgata - Novum Testamentum - Evangelium Secundum Marcum - 5

Evangelium Secundum Marcum

5 ¹Et venerunt trans fretum maris in regionem Gerasenorum.

2Et exeunte eo de navi, statim occurrit ei de monumentis homo in spiritu immundo, ³qui domicilium habebat in monumentis; et neque catenis iam quisquam eum poterat ligare, ⁴quoniam saepe compedibus et catenis vinctus dirupisset catenas et compedes comminuisset, et nemo poterat eum domare; ⁵et semper nocte ac die in monumentis et in montibus erat clamans et concidens se lapidibus. ⁶Et videns Iesum a longe cucurrit et adoravit eum 7et clamans voce magna dicit: “ Quid mihi et tibi, Iesu, fili Dei Altissimi? Adiuro te per Deum, ne me torqueas ”. ⁸Dicebat enim illi: “ Exi, spiritus immunde, ab homine ”.
⁹Et interrogabat eum: “ Quod tibi nomen est? ”. Et dicit ei: “ Legio nomen mihi est, quia multi sumus ”. ¹⁰Et deprecabatur eum multum, ne se expelleret extra regionem.
¹¹Erat autem ibi circa montem grex porcorum magnus pascens; 12et deprecati sunt eum dicentes: “ Mitte nos in porcos, ut in eos introeamus ”. 13Et concessit eis. Et exeuntes spiritus immundi introierunt in porcos. Et magno impetu grex ruit per praecipitium in mare, ad duo milia, et suffocabantur in mari. ¹⁴Qui autem pascebant eos, fugerunt et nuntiaverunt in civitatem et in agros; et egressi sunt videre quid esset facti. 15Et veniunt ad Iesum; et vident illum, qui a daemonio vexabatur, sedentem, vestitum et sanae mentis, eum qui legionem habuerat, et timuerunt. ¹⁶Et qui viderant, narraverunt illis qualiter factum esset ei, qui daemonium habuerat, et de porcis. ¹⁷Et rogare eum coeperunt, ut discederet a finibus eorum. 18Cumque ascenderet navem, qui daemonio vexatus fuerat, deprecabatur eum, ut esset cum illo. ¹⁹Et non admisit eum, sed ait illi: “ Vade in domum tuam ad tuos et annuntia illis quanta tibi Dominus fecerit et misertus sit tui ”.
²¹Et cum transcendisset Iesus in navi rursus trans fretum, convenit turba multa ad illum, et erat circa mare. ²⁰Et abiit et coepit praedicare in Decapoli quanta sibi fecisset Iesus, et omnes mirabantur. ²²Et venit quidam de archisynagogis nomine Iairus et videns eum procidit ad pedes eius 23et deprecatur eum multum dicens: “ Filiola mea in extremis est; veni, impone manus super eam, ut salva sit et vivat ”. ²⁴Et abiit cum illo. Et sequebatur eum turba multa et comprimebant illum.
²⁵Et mulier, quae erat in profluvio sanguinis annis duodecim ²⁶et fuerat multa perpessa a compluribus medicis et erogaverat omnia sua nec quidquam profecerat sed magis deterius habebat, ²⁷cum audisset de Iesu, venit in turba retro et tetigit vestimentum eius; 28dicebat enim: “ Si vel vestimenta eius tetigero, salva ero ”. ²⁹Et confestim siccatus est fons sanguinis eius, et sensit corpore quod sanata esset a plaga. ³⁰Et statim Iesus cognoscens in semetipso virtutem, quae exierat de eo, conversus ad turbam aiebat: “ Quis tetigit vestimenta mea? ”. ³¹Et dicebant ei discipuli sui: “ Vides turbam comprimentem te et dicis: “Quis me tetigit?” ”. ³²Et circumspiciebat videre eam, quae hoc fecerat. ³³Mulier autem timens et tremens, sciens quod factum esset in se, venit et procidit ante eum et dixit ei omnem veritatem. ³⁴³⁴ Ille autem dixit ei: “ Filia, fides tua te salvam fecit. Vade in pace et esto sana a plaga tua ”.
35Adhuc eo loquente, veniunt ab archisynagogo dicentes: “ Filia tua mortua est; quid ultra vexas magistrum? ”. ³⁶Iesus autem, verbo, quod dicebatur, audito, ait archisynagogo: “ Noli timere; tantummodo crede! ”. ³⁷Et non admisit quemquam sequi se nisi Petrum et Iacobum et Ioannem fratrem Iacobi. 38Et veniunt ad domum archisynagogi; et videt tumultum et flentes et eiulantes multum, ³⁹et ingressus ait eis: “Quid turbamini et ploratis? Puella non est mortua, sed dormit”. 40Et irridebant eum. Ipse vero, eiectis omnibus, assumit patrem puellae et matrem et, qui secum erant, et ingreditur, ubi erat puella; 41et tenens manum puellae ait illi: “ Talitha, qum! ” — quod est interpretatum: “ Puella, tibi dico: Surge! ” — . 42Et confestim surrexit puella et ambulabat; erat enim annorum duodecim. Et obstupuerunt continuo stupore magno. ⁴³Et praecepit illis vehementer, ut nemo id sciret, et dixit dari illi manducare.