Nova Vulgata - Vetus Testamentum - Leviticus - 25

Leviticus

25 ¹Locutusque est Dominus ad Moysen in monte Sinai dicens:

²«Loquere filiis Israel et dices ad eos: Quando ingressi fueritis terram, quam ego dabo vobis, sabbatizet terra sabbatum Domino. ³Sex annis seres agrum tuum et sex annis putabis vineam tuam colligesque fructus eius; ⁴septimo autem anno, sabbatum requietionis erit terrae, sabbatum Domino: agrum tuum non seres et vineam tuam non putabis. ⁵Quae sponte gignit humus, non metes et uvas vineae tuae non putatae non colliges quasi vindemiam; annus enim requietionis erit terrae. ⁶Et erit sabbatum terrae vobis in cibum: tibi et servo tuo, ancillae et mercennario tuo et advenis, qui peregrinantur apud te, ⁷iumentis tuis et animalibus, quae in terra tua sunt, omnia, quae nascuntur, praebebunt cibum.
⁸Numerabis quoque tibi septem hebdomadas annorum, id est septem septies, quae simul faciunt annos quadraginta novem; ⁹et clanges bucina mense septimo, decima die mensis expiationis die clangetis tuba in universa terra vestra. ¹⁰Sanctificabitisque annum quinquagesimum et vocabitis remissionem in terra cunctis habitatoribus eius: ipse est enim iobeleus. Revertemini unusquisque ad possessionem suam, et unusquisque rediet ad familiam pristinam. ¹¹Iobeleus erit vobis quinquagesimus annus. Non seretis neque metetis sponte in agro nascentia neque vineas non putatas vindemiabitis ¹²ob sanctificationem iobelei; sed de agro statim ablatas comedetis fruges. ¹³Hoc anno iobelei rediet unusquisque vestrum ad possessionem suam.
¹⁴Quando vendes quippiam civi tuo vel emes ab eo, ne contristet unusquisque fratrem suum; sed iuxta numerum annorum post iobeleum emes ab eo, ¹⁵et iuxta supputationem annorum frugum vendet tibi. ¹⁶Quanto plures anni remanserint post iobeleum, tanto crescet et pretium; et quanto minus temporis numeraveris, tanto minoris et emptio constabit: tempus enim frugum vendet tibi. ¹⁷Nolite affligere contribules vestros, sed timeas Deum tuum, quia ego Dominus Deus vester.
¹⁸Facite praecepta mea et iudicia, custodite et implete ea, ut habitare possitis in terra absque ullo pavore, ¹⁹et gignat vobis humus fructus suos, quibus vescamini usque ad saturitatem, et habitabitis super terram, nullius impetum formidantes.
²⁰Quod si dixeritis: “Quid comedemus anno septimo, si non seruerimus neque collegerimus fruges nostras?”. ²¹Dabo benedictionem meam vobis anno sexto, et faciet fructus trium annorum, ²²seretisque anno octavo et comedetis veteres fruges usque ad nonum annum; donec nova nascantur, edetis vetera.
²³Terra quoque non veniet in perpetuum, quia mea est, et vos advenae et coloni mei estis. ²⁴Unde cuncta regio possessionis vestrae sub redemptionis condicione a vobis vendetur.
²⁵Si attenuatus frater tuus vendiderit partem possessionis suae, veniet ut redemptor propinquus eius, et redimet, quod ille vendiderat. ²⁶Sin autem non habuerit redemptorem et ipse pretium ad redimendum potuerit invenire, ²⁷computabuntur fructus ex eo tempore, quo vendidit; et, quod reliquum est, reddet emptori sicque recipiet possessionem suam. ²⁸Quod si non invenerit manus eius, ut reddat pretium, habebit emptor, quod emerat, usque ad annum iobeleum. In ipso enim omnis venditio rediet ad dominum et ad possessorem pristinum.
²⁹Qui vendiderit domum intra urbis muros, habebit licentiam redimendi, donec unus impleatur annus. ³⁰Si non redemerit, et anni circulus fuerit evolutus, emptor possidebit eam et posteri eius in perpetuum; et redimi non poterit, etiam in iobeleo. ³¹Sin autem in villa fuerit domus, quae muros non habet, agrorum iure vendetur: potest redimi et in iobeleo revertetur ad dominum.
³²Aedes Levitarum, quae in urbibus possessionis eorum sunt, semper possunt ab eis redimi. ³³Si autem quis redemerit a Levitis, domus et urbs in iobeleo revertentur ad dominos; quia domus urbium leviticarum pro possessionibus eorum sunt inter filios Israel. ³⁴Suburbana autem pascua eorum non venient, quia possessio sempiterna est eis.
³⁵Si attenuatus fuerit frater tuus, et infirma manus eius apud te, suscipies eum quasi advenam et peregrinum, et vivet tecum. ³⁶Ne accipias usuras ab eo nec amplius quam dedisti: time Deum tuum, ut vivere possit frater tuus apud te. ³⁷Pecuniam tuam non dabis ei ad usuram nec plus aequo exiges pro cibo tuo. ³⁸Ego Dominus Deus vester, qui eduxi vos de terra Aegypti, ut darem vobis terram Chanaan et essem vester Deus.
³⁹Si paupertate compulsus vendiderit se tibi frater tuus, non eum opprimes servitute servorum, ⁴⁰sed quasi mercennarius et colonus erit tecum. Usque ad annum iobeleum operabitur apud te ⁴¹et postea egredietur cum liberis suis et revertetur ad cognationem suam et ad possessionem patrum suorum. ⁴²Mei enim servi sunt, et ego eduxi eos de terra Aegypti: non venient condicione servorum; ⁴³ne affligas eum per po tentiam, sed metuito Deum tuum.
⁴⁴Servus et ancilla sint tibi de nationibus, quae in circuitu vestro sunt; de illis emetis servum et ancillam. ⁴⁵De filiis quoque advenarum, qui peregrinantur apud vos, emetis et de cognatione eorum, quae est apud vos et quam genuerint in terra vestra, hos habebitis in possessionem ⁴⁶et hereditario iure transmittetis ad posteros ac possidebitis in aeternum ut servos; fratres autem vestros filios Israel ne opprimatis cum potentia.
⁴⁷Si invaluerit apud vos manus advenae atque peregrini, et attenuatus frater tuus vendiderit se ei aut cuiquam de stirpe eius, ⁴⁸post venditionem potest redimi. Unus ex fratribus suis redimet eum ⁴⁹et patruus et patruelis et consanguineus et affinis. Sin autem et ipse potuerit, redimat se, ⁵⁰supputatis dumtaxat cum emptore annis a tempore venditionis suae usque ad annum iobeleum, et pecunia, qua venditus fuerat, iuxta annorum numerum et rationem mercennarii supputata. ⁵¹Si plures fuerint anni, qui remanent usque ad iobeleum, secundum hos reddet et pretium redemptionis de pecunia emptionis; ⁵²si pauci, ponet rationem cum eo; iuxta annorum numerum reddet emptori, quod reliquum est annorum, ⁵³quibus ante servivit, mercedibus mercennarii imputatis. Non affliget eum violenter in conspectu tuo.
⁵⁴Quod si per haec redimi non potuerit, anno iobeleo egredietur cum liberis suis: ⁵⁵mei sunt enim servi filii Israel, quos eduxi de terra Aegypti. Ego Dominus Deus vester».