Nova Vulgata22,1Igitur perfecti sunt caeli et terra et omnis exercitus eorum.
Nova Vulgata2,2Complevitque Deus die septimo opus suum, quod fecerat, et requievit die septimo ab universo opere, quod patrarat.
Nova Vulgata2,3Et benedixit Deus diei septimo et sanctificavit illum, quia in ipso requieverat ab omni opere suo, quod creavit Deus, ut faceret.
Nova Vulgata 2,4Istae sunt generationes caeli et terrae, quando creata sunt. In die quo fecit Dominus Deus terram et caelum ―
Nova Vulgata2,5omne virgultum agri, antequam oriretur in terra, omnisque herba regionis, priusquam germinaret; non enim pluerat Dominus Deus super terram, et homo non erat, qui operaretur humum,
Nova Vulgata2,6sed fons ascendebat e terra irrigans universam superficiem terrae ―
Nova Vulgata2,7tunc formavit Dominus Deus hominem pulverem de humo et inspiravit in nares eius spiraculum vitae, et factus est homo in animam viventem.
Nova Vulgata 2,8Et plantavit Dominus Deus paradisum in Eden ad orientem, in quo posuit hominem, quem formaverat.
Nova Vulgata2,9Produxitque Dominus Deus de humo omne lignum pulchrum visu et ad vescendum suave, lignum etiam vitae in medio paradisi lignumque scientiae boni et mali.
Nova Vulgata 2,10Et fluvius egrediebatur ex Eden ad irrigandum paradisum, qui inde dividitur in quattuor capita.
Nova Vulgata2,11Nomen uni Phison: ipse est, qui circuit omnem terram Hevila, ubi est aurum;
Nova Vulgata2,12et aurum terrae illius optimum est; ibi invenitur bdellium et lapis onychinus.
Nova Vulgata2,13Et nomen fluvio secundo Geon: ipse est, qui circuit omnem terram Aethiopiae.
Nova Vulgata2,14Nomen vero fluminis tertii Tigris: ipse vadit ad orientem Assyriae. Fluvius autem quartus ipse est Euphrates.
Nova Vulgata 2,15Tulit ergo Dominus Deus hominem et posuit eum in paradiso Eden, ut operaretur et custodiret illum;
Nova Vulgata2,16praecepitque Dominus Deus homini dicens: «Ex omni ligno paradisi comede;
Nova Vulgata2,17de ligno autem scientiae boni et mali ne comedas; in quocumque enim die comederis ex eo, morte morieris».
Nova Vulgata 2,18Dixit quoque Dominus Deus: «Non est bonum esse hominem solum; faciam ei adiutorium simile sui».
Nova Vulgata2,19Formatis igitur Dominus Deus de humo cunctis animantibus agri et universis volatilibus caeli, adduxit ea ad Adam, ut videret quid vocaret ea; omne enim, quod vocavit Adam animae viventis, ipsum est nomen eius.
Nova VulgataAppellavitque Adam nominibus suis cuncta pecora et universa volatilia caeli et omnes bestias agri; Adae vero non inveniebatur adiutor similis eius.
20Adae vero - Lege welā’ādām;TM ûle’ādām
Nova Vulgata2,21Immisit ergo Dominus Deus soporem in Adam. Cumque obdormisset, tulit unam de costis eius et replevit carnem pro ea;
Nova Vulgata2,22et aedificavit Dominus Deus costam, quam tulerat de Adam, in mulierem et adduxit eam ad Adam.
Nova Vulgata2,23Dixitque Adam: «Haec nunc os ex ossibus meis et caro de carne mea! Haec vocabitur Virago, quoniam de viro sumpta est haec».
Nova Vulgata 2,24Quam ob rem relinquet vir patrem suum et matrem et adhaerebit uxori suae; et erunt in carnem unam.
Nova Vulgata2,25Erant autem uterque nudi, Adam scilicet et uxor eius, et non erubescebant.
