Nova Vulgata1818,1Vae terrae alarum strepitantium, quae est trans flumina Aethiopiae!
Nova Vulgata 18,2Quae mittit in mari legatos et in vasis papyri super aquas: «Ite, nuntii veloces, ad gentem proceram et lucidam, ad populum terribilem, prope et procul, gentem robustam et conculcantem, cuius flumina scindunt terram».
Nova Vulgata 18,3Omnes habitatores orbis et in terra commorantes, cum elevatum fuerit signum in montibus, videbitis et, cum clanguerit tuba, audietis.
Nova Vulgata 18,4Quia haec dixit Dominus ad me: «Quiescam et considerabo in loco meo, sicut calor torrens orta iam luce et sicut nubes roris in aestu messis».
Nova Vulgata 18,5Etenim ante vindemiam, cum consummatus fuerit flos, et uva germinans maturescens erit, praecidet ramusculos falcibus et propagines abscindet et proiciet;
Nova Vulgata 18,6et relinquentur simul avibus montium et bestiis terrae; et aestate erunt super ea volucres, et omnes bestiae terrae super illa hiemabunt.
Nova Vulgata In tempore illo deferetur munus Domino exercituum a populo procero et lucido, a populo terribili, prope et procul, a gente robusta et conculcante, cuius terram flumina scindunt, ad locum nominis Domini exercituum, montem Sion.
7A populo – Lege cum 1QIsa, Gr et Vg mē‛am; TM «populos»
