Dimensioni del testo

Carattere

Tema

Evidenzia versetti con note

Stai leggendo

CEI1974

CEI 1974

Capitoli
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
BibbiaEDU-logo

CEI 1974 - Antico Testamento - Libri Storici - 2 Maccabei - 5

2 Maccabei

CEI 1974 Torna al libro

Nova Vulgata

CEI 1974 5 In questo periodo di tempo Antioco organizzò la seconda spedizione in Egitto.
5,1 Per la prima spedizione cfr 1 Mac 1, 17-20.
Nova Vulgata 2 Mac5,1Circa hoc autem tempus Antiochus secundam profectionem paravit in Aegyptum.
CEI 1974 Sopra tutta la città per circa quaranta giorni apparivano cavalieri che correvano per l`aria con vesti d`oro, armati di lance roteanti e di spade sguainate,
5,2-4 Fenomeni celesti di questo genere si trovano negli antichi scrittori; forse si tratta di fenomeni atmosferici drammaticizzati e interpretati come segni del cielo. Cfr. 2, 21. cfr. 3, 25. cfr. 10, 29-30. cfr. 11, 8.
Nova Vulgata 2 Mac5,2Contigit autem per universam civitatem fere per dies quadraginta videri per aera equites discurrentes, auratas stolas habentes et hastas, ad modum cohortium armatos, et gladiorum evaginationes
CEI 1974 5,3 e schiere di cavalieri disposti a battaglia e attacchi e scontri vicendevoli e trambusto di scudi e selve di aste e lanci di frecce e bagliori di bardature d`oro e corazze d`ogni specie.
Nova Vulgata 2 Mac5,3et turmas equorum per ordinem digestas et congressiones fieri et decursus utrorumque et scutorum motus et contorum multitudinem et telorum iactus et aureorum ornamentorum fulgores omnisque generis loricationes.
CEI 1974 5,4 Per questo tutti pregarono che l`apparizione fosse di buon augurio.Giasone infuria in Gerusalemme
Nova Vulgata 2 Mac5,4Quapropter omnes rogabant pro bono factam esse ostensionem.

CEI 1974 5,5 Essendosi diffusa la falsa notizia che Antioco era passato all`altra vita, Giasone, prendendo con sé non meno di mille uomini, sferrò un assalto alla città. Si accese la lotta sulle mura e, quando la città era ormai presa, Menelao si rifugiò nell`acròpoli.
Nova Vulgata
2 Mac5,5Sed cum falsus rumor exisset, tamquam vita excessisset Antiochus, assumptis Iason non minus mille viris repente aggressus est civitatem; illis autem, qui erant in muro, compulsis in fugam et ad ultimum iam apprehensa civitate, Menelaus fugit in arcem.
CEI 1974 5,6 Giasone fece strage dei propri concittadini senza pietà, non comprendendo che un successo contro i propri connazionali era il massimo insuccesso, e credendo di riportare trofei sui nemici e non sulla propria gente.
Nova Vulgata 2 Mac5,6Iason vero caedes civium suorum perpetrabat nulli parcens, non intellegens prosperitatem adversum cognatos calamitatem esse maximam, arbitrans autem hostium et non civium se trophaea constituere.
CEI 1974 5,7 Non riuscì però ad impadronirsi del potere e alla fine, conscio della vergogna del tradimento, corse di nuovo a rifugiarsi nell`Ammanìtide.
Nova Vulgata 2 Mac5,7Et principatum quidem non obtinuit, finem vero insidiarum suarum confusionem adeptus, profugus iterum abiit in Ammanitidem.
CEI 1974 5,8 Da ultimo incontrò una pessima sorte. Imprigionato presso Areta, re degli Arabi, fuggendo poi di città in città, perseguitato da tutti e odiato come traditore delle leggi, riguardato con orrore come carnefice della patria e dei concittadini, fu spinto in Egitto;
Nova Vulgata 2 Mac5,8Ad ultimum igitur malam reversionem sortitus est; conclusus apud Aretam Arabum tyrannum, fugiens de civitate in civitatem, expulsus ab omnibus, odiosus ut refuga legum et exsecrabilis ut patriae et civium carnifex in Aegyptum extrusus est.
CEI 1974 colui che aveva mandato in esilio numerosi figli della sua patria morì presso gli Spartani, fra i quali si era ridotto quasi a cercare riparo in nome della comunanza di stirpe.
5,9 Per la discendenza degli Spartani da Abramo cfr 1 Mac 12, 21.
Nova Vulgata 2 Mac5,9Et, qui multos de patria expulerat, peregre periit ad Lacedaemonios pervectus, quasi pro cognatione habiturus protectionem;
CEI 1974 E ancora, colui che aveva lasciato insepolta una moltitudine di gente, finì non pianto da alcuno, privo di esequie ed escluso dal sepolcro dei suoi padri.
Gerusalemme e tempio devastati da Antioco
5,10 Rimanere insepolto era per li Ebrei un castigo infamante.
Nova Vulgata 2 Mac5,10et, qui insepultos multos abiecerat, ipse illamentatus permansit nec exsequiis ullis neque patrio sepulcro participavit.
CEI 1974 5,11 Quando il re venne a conoscenza di questi fatti, concluse che la Giudea stava ribellandosi. Perciò tornando dall`Egitto, furioso come una belva, prese la città con le armi
Nova Vulgata
2 Mac5,11Cum autem nuntia ad regem pervenissent de his, quae gesta erant, suspicatus est rex a societate defecturam Iudaeam; et ob hoc profectus ex Aegypto efferatus animo, civitatem quidem armis cepit
CEI 1974 5,12 e diede ordine ai soldati di colpire senza risparmio quanti capitavano e di uccidere quelli che si rifugiavano nelle case.
Nova Vulgata 2 Mac5,12et iussit militibus interficere occursantes nemini parcendo et eos, qui in domos ascenderent, trucidare.
CEI 1974 5,13 Vi fu massacro di giovani e di vecchi, sterminio di uomini, di donne e di fanciulli, stragi di fanciulle e di bambini.
Nova Vulgata 2 Mac5,13Fiebant ergo iuvenum ac seniorum caedes, mulierum et natorum exterminium virginumque et parvulorum neces.
CEI 1974 5,14 Ottantamila in quei tre giorni furono spacciati, quarantamila nel corso della lotta e in numero non inferiore agli uccisi furono quelli venduti schiavi.
Nova Vulgata 2 Mac5,14Erant autem toto triduo octoginta milia perditi, quadraginta quidem milia in ipso manuum conflictu; non minus autem quam qui iugulati fuerant, venumdati sunt.
CEI 1974 5,15 Non sazio di questo, Antioco osò entrare nel tempio più santo di tutta la terra, avendo a guida quel Menelao che si era fatto traditore delle leggi e della patria,
Nova Vulgata 2 Mac5,15Non contentus autem his, ausus est intrare templum universae terrae sanctissimum, ducem habens Menelaum, qui legum et patriae fuit proditor,
CEI 1974 5,16 e afferrò con empie mani gli arredi sacri; quanto dagli altri re era stato deposto per l`abbellimento e lo splendore del luogo e per segno d`onore, egli lo saccheggiò con le sue mani sacrileghe.
Nova Vulgata 2 Mac5,16et scelestis manibus sumens sancta vasa et, quae ab aliis regibus et civitatibus erant posita ad augmentum et gloriam loci et honorem, profanis manibus contrectans.
CEI 1974 5,17 Antioco si inorgoglì, non comprendendo che il Signore si era sdegnato per breve tempo a causa dei peccati degli abitanti della città e per questo quel luogo era stato abbandonato.
Nova Vulgata 2 Mac5,17Ita extollebatur mente Antiochus non considerans quod propter peccata habitantium civitatem modicum Dominus fuerat iratus; propter quod accidit circa locum despectio.
CEI 1974 5,18 Se il popolo non si fosse trovato implicato in molti peccati, come era avvenuto per Eliodòro, mandato dal re Seleuco a ispezionare la camera del tesoro, anche costui al suo ingresso sarebbe stato colpito da flagelli e sarebbe stato distolto dalla sua audacia.
Nova Vulgata 2 Mac5,18Alioquin nisi contigisset eos multis peccatis esse involutos, sicut Heliodorus, qui missus est a Seleuco rege ad inspectionem aerarii, et ipse, mox ut accessisset, confestim flagellatus repulsus fuisset ab audacia.
CEI 1974 Ma il Signore aveva eletto non già il popolo a causa di quel luogo, ma quel luogo a causa del popolo.
5,19 Il tempio era un mezzo, non un fine: ciò che Gesù dice in cfr. Mc 2, 27.
Nova Vulgata 2 Mac5,19Verum non propter locum gentem, sed propter gentem locum Dominus elegit.
CEI 1974 5,20 Perciò anche il luogo, dopo essere stato coinvolto nelle sventure piombate sul popolo, da ultimo ne condivise i benefici; esso, che per l`ira dell`Onnipotente aveva sperimentato l`abbandono, per la riconciliazione del grande Sovrano fu ripristinato in tutta la sua gloria.Strage in Gerusalemme
Nova Vulgata 2 Mac5,20Ideoque et ipse locus particeps factus populi malorum, postea factus est socius beneficiorum; et, qui derelictus in ira Omnipotentis est, iterum in magni Domini reconciliatione cum omni gloria restitutus est.
CEI 1974 5,21 Antioco dunque portando via dal tempio milleottocento talenti d`argento, fece ritorno in fretta ad Antiochia, convinto nella sua superbia di aver reso navigabile la terra e transitabile il mare, per effetto del suo orgoglio.
Nova Vulgata
2 Mac5,21Igitur Antiochus mille et octingentis ablatis de templo talentis, velocius Antiochiam regressus est, existimans se prae superbia terram ad navigandum, pelagus vero ad ambulandum deducturum propter mentis elationem.
CEI 1974 5,22 Egli lasciò sovrintendenti per opprimere la nazione: in Gerusalemme Filippo, frigio di stirpe, ma nei modi più barbaro di chi l`aveva nominato;
Nova Vulgata 2 Mac5,22Reliquit autem et praepositos ad affligendam gentem: Hierosolymis quidem Philippum, genere Phrygem, moribus barbariorem eo ipso, a quo constitutus est;
CEI 1974 5,23 sul Garizim Andronìco; oltre a loro Menelao, il quale più degli altri era altezzoso con i concittadini, nutrendo una ostilità dichiarata contro i Giudei.
Nova Vulgata 2 Mac5,23in Garizim autem Andronicum; praeter autem hos Menelaum, qui gravius quam ceteri imminebat civibus.
CEI 1974 Mandò poi il misarca Apollonio con un esercito di ventiduemila uomini, e con l`ordine di uccidere quanti erano in età adulta e di vendere le donne e i fanciulli.
5,24 Misacra era il comandante di truppe mercenarie della Misia in Asia Minore.
Nova Vulgata 2 Mac5,24Misit autem Apollonium Mysarcham cum exercitu — viginti vero et duo milia virorum — praecipiens omnes perfectae aetatis interficere, mulieres autem ac iuniores vendere.
CEI 1974 5,25 Costui, giunto a Gerusalemme e fingendo intenzioni pacifiche, si tenne quieto fino al giorno sacro del sabato. Allora sorpresi i Giudei in riposo, comandò ai suoi una parata militare
Nova Vulgata 2 Mac5,25Qui cum venisset Hierosolymam et pacificum se simulasset, quievit usque ad diem sanctum sabbati et, cum comprehenderet feriatos Iudaeos, arma capere suis praecepit;
CEI 1974 5,26 e trucidò quanti uscivano per assistere alla festa; poi, scorrendo con gli armati per la città, mise a morte un gran numero di persone.
Nova Vulgata 2 Mac5,26omnesque, qui ad spectaculum processerant, trucidavit et civitatem cum armatis discurrens ingentem multitudinem peremit.
CEI 1974 Ma Giuda, chiamato anche Maccabeo, che faceva parte di un gruppo di dieci, si ritirò nel deserto, vivendo tra le montagne alla maniera delle fiere insieme a quelli che erano con lui; e vivevano cibandosi di alimenti erbacei, per non contrarre contaminazione.
5,27 Per la storia di Giudacfr il c. 8.
Nova Vulgata 2 Mac5,27Iudas autem, qui et Maccabaeus, decimus factus secesserat in eremum et ferarum more in montibus vitam cum suis agebat; et feni cibo vescentes demorabantur, ne participes essent coinquinationis.